Montag, Juni 19, 2006

Wolfgang von Götthe

،منت خدایرا عز و جل
که طاعتش موجب قربت است و
:به شکر اندرش، به این حالت
.که نفسی فرو می رود، ممد حیات
.بر می آید، مفرح ذات
،پس در هر نفسی، دو نعمت
...به هر نعمت، دو سه نعمت
از دست و زبان که بر آید؟
کز عده ی شکرش به سر آید؟
...

So wunderbar ist das Leben gemischt.Jenes bedrängt, dieses erfrischt;
Die Luft einziehen, sich ihrer entladen:
Im Atemholen sind zweierlei Gnaden:

Keine Kommentare: