ای فرهمند هر چه گویی باز کمست

عشق یعنـــی قلب پاک و ناز تــو
سوی عرش بیکــــران پرواز تـــو
عشق یعنـــی مهـــربانی هــای من
حرف هـا و خنـــده و آوای مــن
عشق یعنی یک تبسم یک نگـــاه
تیر زدن بر قلـــب پاک بی گنــاه
عشق یعنی جان خود کردن نثـــار
خالصانه در قـــــدوم شهـــر یــار
عشق یعنی رنگ ســـرخ لالـــه ها
یک ضیـــافت در بهار از ژالــه ها
عشق یعنـی رنــج تنـها بودن است
راز های زندگـــی را جستن است
عشق یعنـــی رنگ آبـــی سمـــاء
بی محبت زندگـی گـــردد فنــــا
عشق یعنی بــوی گـــل در باغـها
پر گشودن لحظه ای سوی سمـــاء
عشق یعنـــی وسعــت بحــر تمیـز
هرچه دردنیاست دیدن چون پشیز
عشـق یعنی شــــر شـــر از آبشار
یک فشـار دست بر دستــهـای یار

عشق یعنـــی قطـعه ای الماس ناب
روشنــا تــر از مــه و هـم آفتــاب
عشق یعنی سبــزه ای در نـو بهـــار
هر که عاشق نیست گردد شرمسار
عشق یعنی دشمــن بیمــاری هــا
دارویـــی بــر درد هــای بـی دوا
عشق یعنی یک ترنــم در بهـــار
چیـــدن گـل بهــر قلب داغـدار
عشق یعنـــی اوج اشـــعار بلنــد
قلب معشــوقت کنــد در بند بند
عشق یعنـی والـــه و شیدا شــدن
چون نسیم سحر پیـــدا شـــــدن
عشق یعنی زنــدگـــی بی غبـــار
گر مســافر هستی و یا پیش یـــار
عشق یعنی همــت بــی منتـــهـــا
همتــت افــزون کند ای بیــنـــوا
عشق یعنی نـــور روشنـتــر ز مـاه
کلبه ات روشن کند هـر شـامــگاه
عشق یعنــی دُرّ گران این جهــان
می شود مهمان کجا خواهد همان
عشق یعنی اشعه ای تنگ غـروب
گر جوانی از دلت آنرا مروب
عشق یعــنی با پرستـــو پـــرزدن
بوسه ای بر گونه ای دلبــــر زدن
عشق یعنــی معنی رنگیـن کمان
عاشقی گر لحــظه ای تنها نمان
عشق یعنـــی آتشــی افروختــه
هر چه در دنیاست با خودسوخته
عشق یعنی رسم دل بر هـم زدن
همچو بلبل پر بزن طـرف چمن
عشق یعنی همچو من شیدا شدن
همچو آبی قطـــره و دریا شدن
عشق یعنی یک نماز و یک نیاز
با صفــای قلب با صـد راز و ناز
عشق یعنی قلب مالامـــال خون
کوهی ازدردجمع گشته اندرون
عشق یعنی خاطـــرات ناب ناب
زندگی بر قلـــه هـــای ماهتاب
عشق يعنی خلوت دل در چمن
دل نواز است بوی گلهای ختـن
عشق یعنی هستـــی دنیــا به بــر
گیـر با خود هر قدر خواهـی ببـر
عشق یعنی شادی را افــزون کند
غصــه را از زیر دل بیــرون کنــد
عشق یعنی یک سلام و صد کلام
قصـــه هــای عاشقــی دارد دوام
عشــــق یعنی داستـــان زنده است
قلب عاشق از وفــا آگنــده است
عشق یعنـی کفــتری بــالای بـام
می پرد گـــر تیــز بردارند گــام
عشق یعنی تحفه ای از ذوالجلال
هر کی را است شمۀ عز و کمـال
عشق یعنـی مهر و آوای منسـت
ای فرهمند هرچه گویی بازکمست